Barnetankar

Foreldrene mine bur for tida i Mumbai, ein stoooor by med omlag 20 millionar ibuarar. Og dei liker seg ikkje der. Dei lengtar etter sør-India og det gode tamil-talande landet som ligg der. Draumen deira er å kjøpa ein liten gard i ein liten landsby, med flotte skogar og fjell og templar i nærleiken. Ein slik plass er ikkje vanskeleg å finna i Tamil Nadu, og dei har nesten avgjort å flytta innan det neste året.

Men det liker diverre ikkje døtrene til systra mi. Dei er svært glade i foreldrene mine og har fortalt dei mangein gong kor feil det er å forlata så små barn som dei. Det er ikkje nok for små barn at dei bur isaman med foreldrene sine, seiar dei. Dei tarv besteforeldrene også. Etter mykje forhandling kom det ei avtale for nokre månadar sidan. Foreldrene mine skal få lov til å flytta sørover når barna fyllar seks år, dvs, om eitt år.

Men i dag kom det eit nytt problem. Charu, ein av tvillingane, sa at til og med seks var for tideleg. Men sju år, ja, då ville dei verta større, og då kunne dei tola at besteforeldrene flytta vekk frå dei. Chetu, den andre tvillingen, høyrde det, og etter at ho hadde tenkt hardt og lenge, kom ho med eit nytt forslag. Det var best at foreldrene mine venta til at Charu og Chetu hadde fylt tretti år, sa ho. Då kunne ho garantera at dei ikkje vil gråta.

குழல் இனிது யாழ்இனிது என்பதம் மக்கள்
மழலைச்சொல் கேளா தவர்.
Dei som læt vel over tonane
av fløyta og harpa
har ikkje høyrt det mjuke ljodet
av barneprat
- Tirukkural 66

eit dikt av Kapilar

Det venninna hennar sa:

Det er sant
at ei kjensle så sterk
må falma

men, å, mann frå fjella
der, etter torande regn,
små fossar sildrar
søte og mjuke

Svinn godhugen
når elskhugen døyr?

-- Kuruntokai 42

No er eg *ekte* nordmann

Ho som herskar i huset og eg har snakka av og til om å flytta til Noreg, og eg har til sist bestemt meg å ta noko prøve for å visa evna mi på norsk. So eg skreiv eit skjermbrev til dei gilde folka på Folkeuniversitetet som driv bergenstesten, for å finna ut om det var mogleg å få testen på nynorsk. I dag fekk eg svar, og svaret var "Nei." Dei var snille, og sa at eg kunne søkja etter lov til å skriva fritekstsoppgåva på nynorsk. Men i resten av testen, som inkluderer gramatikk og ordbruk, må eg nytta bokmål.

Det finst ikkje andre alternativ til bergenstesten. Fylgja er at viss ein er utlending og vil kunna visa evna på norsk, so må ein læra bokmål og berre bokmål. Viss ein vel nynorsk so må ein likevel læra bokmål i tilleg for testen si skuld.

Eg vart ganske sur over det. Kor vanskeleg kan det vera å setja testen om til nynorsk? Eg tenkjer på å ta opp saken med Mållaget.

*****

So hev det skjedd at eg hev teki upp målsaki, blanda meg inn i målreisingi, og vorti ekte nordmann. Og for å åtpassa meg i det nye livet mitt mun eg no også gjeva upp det urimelege, nedfalne målet som eg brukar nytta.

Leve imålet!

Omsetjing

So... i dag måtte eg omsetja eit engelsk barnerim til norsk. På engelsk står rimet slik:
Star light, star bright,
first star I see tonight

Okei, for ein som liker å omsetja dikt frå klassisk tamil til norsk på fritida ville det sikkert verta enkelt. Trudde eg. Det var det ikkje.

"Star light star bright" var lett nok å setja om til "Stjerne ljos, stjerne klar ". Men kva skulle eg gjera med den andre linja då? Eg turvte noko som passa med "klar" men det var berre eitt ord eg kunne tenkja på som passa.

Stjerne ljos, stjerne klar
fyrste stjerne å gå på bar


Nei, det var noko feil der. Kanskje det vart betre med "klart" istaden for "klar"

Stjerneljos, kvitt og klart
fyrste stjerne med skjegg og bart

Uffda! Eg byrja på nytt, med den andre linja. Ja, "first star I see tonight" kunne lett setjast om til "fyrste stjerne eg ser i natt". So den fyrste linja no, noko som rima på "natt"...

Stjerne ljos, stjerne med hatt
fyrste stjerne eg ser i natt

Æsj, denne gjendiktinga vert meir vanskeleg enn eg trudde. Kanskje eg bør vera meir radikal og endra den bokstavelege tydinga av den engelske originalen...

Stjerne ljos, klar som eld
fyrste stjerne eg ser i kveld

Ja, det var betre no... men eg forstår i det heile teke ikkje kvifor det er lettare å omsetja frå tamil til norsk enn frå engelsk.

Djervskap

Ein del av arbeidet mitt er å lesa søknader frå dei som ikkje oppfyller alle dei nødvendige føresetnadene for å kunna ta masterkurs i rettsvitskap på Universitetet i Nordvik. I dag fekk eg søknad frå ein kar som ikkje var utdanna nok ifølgjande reglane åt universitetet. Han hadde likevel omlag 30 års røynsle i mange høge stillingar. Eg er alltid for å sleppa slike folk inn, men eg har diverre mange motmælarar på fakultetet som ikkje liker det. So byrja eg, som vanleg, å prøva å få årsaker til å godta søknaden hans.

Det var lettare enn eg hadde trudd. Under "stilling" stod det Politisjefen for Nordfylke.

Herlege London!

Soleis vart spørsmålet mitt på møta ganske enkelt. Er det nokon her som er djerv nok til å forkasta søknaden hans?

Nei, alle vart tekne av reddhug og otte, og han fekk lov til å koma inn på kursen. Om eg berre kunne få det til å vera slik med alle slike søkjarar...

Bjørnebær og regn

...er to ting eg liker med hausten, men ikkje på same tid. Det skjedde heldig vis ikkje i dag; eg fekk plukka dei siste bæra før det tok til å regna, og sit nå og høyrer på dråpane som risler og bilane som vassar.

Så heldig var ikkje Oski. Han fekk ikkje bjørnebær, i staden blei han blaut på heimvegen og kom heim som ein drukna fugl. Viss han hadde hatt på seg sari og ikkje skjorte kunne han ha vore med i ein våt sari-konkurranse. Eg føreslo det, men han syntest ikkje det var løye.

Eit dikt av Auvaiyar

நாடா கொன்றோ காடா கொன்றோ
அவலா கொன்றோ மிசையா கொன்றோ
எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர்
அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே

Velgjetne vert skogar
og strender
og fjell og dalar

Så gode menneskje er
så signa vert jorda.

- Purananuru 187

Regn i Bombay

Det har regna. Lang tids tørke blei med eitt til eit skybrot som overraska alle, frå fattig slumbuar til kvitskjorta kontorarbeidar. Nokre fekk huset sitt fylt med stinkande vatn, andre måtte vassa gjennom det i timesvis for å koma seg heim. Bilar, tog og autoar stoppa opp, varer av alle slag blei klissas (for ein gongs skuld eit svært treffande ord) og ubrukelege. Vatnet sank, og la igjen døde kroppar, søppel, råte. Og sjukdom.

Politikarane kranglar om det skal kallast ein epidemi. Det er jo bare, tja, 200 døde, frå avgrensa område, hovudsakleg slum. Det er ingen grunn til panikk. Sjukehusa har medisinar og senger, i all fall for nokre. Då Sonia Gandhi kom på besøk fekk dei til og med to laken kvar, det var ikkje måte på.

Avisene leiter ivrig fram nye andlet til statistikkane. Ei mor har mista den gravide dotter si og tenåringssonen er svak. Ein gammal mann blei sjuk etter å ha bore katten sin med ungar gjennom flaumvatn som gjekk til skuldrene. Kattemora og ungane overlevde, mannen blei sjuk og døydde.

No, når så mange er blitt smitta og symptoma på dei mange monsunsjukene trer klart fram, gjev avisene også gode råd om korleis ein kan unngå smitte. Unngå kontakt med flaumvatn, seier dei. Veldig lett når gata du bur i er ei elv som når deg til knea. Et og drikk bare det som er blitt kokt fritt for bakteriar. Eg grøsser og er med eitt svært takksam til svigerforeldra mine.

Det regner endå, men ikkje meir enn ein vanleg monsun. Eg håper dette var eit særskild uheldig år, men eg tviler sterkt. Monsunmønsteret har endra seg dei siste fem åra. Folk må både frykta tørke og verna seg mot flaum.

17. mai-toget mitt gjekk

Slemme, nøyaktige datamaskinar har gitt meg ein del rekningar for for seint leverte biblioteksbøker i det siste, så eg var glad då eg hadde fått ein enkel leveringsdato å hugse: 17. mai! Den er det umogleg å få i Norge, tenk på det.

Bøkene eg skulle levera var lånte i Norvik, altså måtte eg ta toget dit. Engelsk 17. mai-tog, med andre ord. Eg hadde tenkt å dra nokså tidleg - men Oski sa «skal me ikkje ha te?», og så hadde me det.

Så fann me ut at me skulle eta litt, eg laga lønsj som var ganske så god, med masse krydder. Deretter pusla eg litt med isolering av kjøkkenveggane, og kokte litt kaffi. Så såg eg på kloka.

Hjelp! Dagen var alt på hell! Siste toget var gått, i alle fall viss eg ville koma til Norvik før biblioteket stengte, og ikkje ville springa for å nå det. Skulle eg droppa kaffien og dra på meg joggeskoa? Eg debatterte det i full fart med Oski. Som fornuftig spurde kor mykje eg ville skylda biblioteket om eg lot vera å levera bøkene. Det var 20 pence.

Så, sidan eg er skolert i økonomisk tenking gjorde eg eit overslag. Er det verdt 20 pence for meg å drikka eit par koppar god kaffi? Er det verdt 20 pence å ikkje måtta springa for å nå toget? Svara er ja, men i tillegg sa Oski at han kunne ta bøkene med til Norvik i morgon, sidan han skulle dit nokså tidleg, men ikkje altfor tidleg. Eg har med andre ord spart ein heil returbillett! Og eg drakk god kaffi.

Sumer is icumen in

Whan that Aprill with his shoures soote the droghte of March hath perced to the roote, då byrjar alle fugleflyktningane å koma tilbake til Englands vakre strender og vatn (utan visum, men Michael Howard har ikkje lagt merke til dei enno).

Me høyrer fuglesong kvar morgon no. Mange forskjellige songar som eg, meir vant med tropiske fuglar, ikkje kjenner. Songane er mjuke, søte og melodiske og fuglane høyrest glade og lystige ut. Men...

På 90-talet blei traffikkbråket i London-området så høgt at fuglar ikkje kunne bli høyrt av makane sine. Så måtte dei òg syngja høgare og høgare. Jo høgare bråket blei, jo høgare song dei. Men traffikkbråket berre veks og veks, og det verker slik at dei stakkars fuglane verkeleg må skrika i dag for å bli høyrt. Dei har no masse problem med hoste.

Ja vel, det gjev ei ny tyding til den gamle engelske songen "sumer is icumen in, lhude sing cuccu". "lhude", riktig nok. Berre i England...

Hast

I dag fann eg ut at eg kan nå togstasjonen på under seks minutt viss det tarvst.

Det er godt å vita slike ting.

God påske!

Det var påske i helga. Det visste de kanskje ikkje? Men ortodokse kristne feira han då. Mange av dei braut den vegetariske fasten, som dei hadde halde i femti dagar, og jafsa i seg kjøt. Til eit slikt lag var eg og Oski inviterte. Det var ganske morosamt å sjå korleis verten danderte kilovis med grillkjøt på eit bord, før han så grilla nokre bleike vegetarburgarar for oss (ikkje for dét, slike burgarar er faktisk ganske gode).

Det viste seg at gresk påskefeiring - for det var dét det var - er omtrent som ei norsk julaften. Bortsett frå at ho vert halden om våren, og ein er ute, og det er ingen presangar - men, matinnstappinga er den same.

Og raudfargen går igjen. Raudfarga egg i ei stor skål. Det såg lekkert ut, og sjølv om eg ikkje er så glad i egg gjorde skalfargen dei mykje meir spennande å eta.

Sidan dei hadde ein del, fekk me med eit par ekstra egg heim. Oisann. Heldigvis held kokte egg seg ganske lenge.