Næmmen bokhylla, då!

Me som sit her borte over havet får av og til litt heimlengt og ønsker oss norske ting, som brunost eller Solo. I dag fekk eg for meg at eg skulle lesa litt ukjend norsk litteratur ved den flotte tenesta bokhylla.no. Eg gjekk dit, og søkte. Og søkte. "Ingen tilgang" stod det. Eg kontakta heimlandet og lurte på om dei kunne sjå noko. Jaudå, dei fekk opp masse fine bøker. Etter litt finlesing fann me ut at bøker som er verna av opphavsrett berre er synlege for folk som sit i Noreg og søker. Fnys -- snakk om å visa fram norsk kultur, liksom!

Men men. Eg bestemte meg for å gjera eit nytt forsøk. Bøker som var gjevne ut på 1890-talet kunne vel ikkje vera verna av opphavsrett? Jo, tydelegvis. I alle fall kom dei fleste lovande treffa opp med "Ingen tilgang" når eg opna dei -- det går sjølvsagt ikkje an å sortera eller noko slikt, ein må verkeleg vera ein optimistisk oskeladd i den der bokhylla.

Med eitt fekk eg likevel eit lesbart treff! Jubelen stod i taket i heimen. Så tok eg ein nærare kikk på den der boka. "Die Erkrankungen des Auges im Zusammenhang mit anderen Krankheiten". Hmm. Det var vel ikkje heilt norsk? Forfattaren har eit spennande namn, Schmidt-Rimpler, men det var no likevel ikkje tysk eg ville lesa.

Eg gjev opp for i kveld. Får i staden trøysta meg med litt ekte norsk mat. Taco?

Hurrah foh dænsk

Danskane er ikkje berre «compjuder» og «plæyah».

Det som på norsk så uoppfinnsomt heiter «kordfløyel», kallar nemleg danskane «jernbanefløjl».

Bildet er corduroy av marie-ll på flickr.
Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 2.0

Stemninga på valen

Frå Bergen rapporterer dei om valsedlar for Raudt! der Høire sine skulle vore. Dette er sjølvsagt ein skam og ein skandale. For, som Høire-Hole seier: "De svaksynte eller distré kan komme til å stemme feil."

Svaksynt? Distré? Det varmer i sjela at at folk har omsut på sånne som meg! Dette er det beste innlegget frå Høire i denne valomgangen. Synd eg allereie har stemd... på.... var det Høire, tru, eller var det Raudt!?

Framsteg med Framstegspartiet!

Dette er ord eg aldri hadde trudd eg skulle sagt. Men det har seg slik at i ein annan tidsalder, då "feminist" framleis var kult å bli skjella ut som, då var det nokre av desse som reagerte på at ein omtalte mannfolk med etternamn og kvinnfolk med førenamn (og før det igjen namnet til mannen deira, men då eksisterte vel ikkje "feminist" som skjellsord ein gong).

Men no, takka vera Framstegspartiet, er det omvendt! Det er Jens og Jensen i feite typar overalt! Me får også retta ein varm tanke til familien Stoltenberg, som ikkje har funne det for godt å heita Siwert.

Thirukkudandhai

ஆரா அமுதே அடியேன் உடலம் நின்பால் அன்பாயே,
நீராய் அலைந்து கரைய வுருக்குகின்ற நெடுமாலே,
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழுநீர்க் திருகுடந்தை,
ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய் கண்டேன் எம்மானே.

I uendelege nektarbylgjer
smeltar kroppen min
og vert til vatn
som flyt til deg
og løyser seg opp i elsken din,

fordi eg har sett deg
O herren som ligg i Tirukkudandhai
krinsa av gylne riskornaks
som viftar over frodige vatn
i fagre skapnader

-- Nammalvar

Thirukkudandhai er ein gamal by nær Thanjavur i sør-India. Familien til mor mi er frå det området, og eg har mange gode minner om vitjingar hjå oldeforeldra mine der. Dette verset er frå ein lovsong skriven av Nammalvar for omlag 1200 år sidan, om tempelet til Pallikkondar, eller Sarangapani-tempelet som det vert kalla. Ei kusine til mor mi, som er både songar og professor i musikkvitskap, har gjeve ut ei plate med ymse songar frå den tida, mellom anna denne. Songen er vakker.

Dikta skrivne av Nammalvar er med i hymnesamlinga Divya Prabandham som tamilske dyrkarar av Visjnu vyrder like mykje som Vedaene. I dei tidene vart religion, samfunn og mykje anna svært påverka av nordindisk kutlur. Djainsmen og buddhismen tok plassen til den gamle tamilske religionen. Dei tre tamilske kongehusa mista makta si i fleire hundreår. Fleire og fleire brahminar frå nord-India flytta sørover for å flykta frå muslimske innrykkingar. Mange nordindiske skikkar vart tekne i bruk, og mange tamilske sedvanar vart gløymde.

Det var ein mann som heitte Nathamuni, født mot slutten av 800-talet. Han var brahmin, frå ein familie som hadde flytta til Tamil Nadu for nokre hundreår sidan. Ein dag då han var i templet i Thirukkudandhai høyrde han denne lovsongen. Eg vil gjerne høyra fleire songar som Nammalvar har skrive, sa han. Nei, ingen der visste nokre av dei andre. So byrja Nathamuni å reisa rundt heile den tamiltalande verda, og frå kvart tempel henta han dikt som hadde vorte skrivne om det templet. Til sist hadde han nesten fire tusen, som han samla inn i Divya Prabandham.

Folk frå Thirukkudandhai er stolte av denne soga. Om ein vitjar Sarangapani-templet er det noko som er godt å hugsa. Tru meg, ein som seiar "Var det ikkje her at Nathamuni høyrde songen som starta han på heile den der Prabandham-samling greia?" får ei utruleg stor stjerne i margin.

norsk 17. mai, tamilsk humor

Millom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenget sin heim
der han sjølv heve tufterna gravet
og sett sjølv sine...

Agurkauge

Agurknytt er faktisk ganske spennande. Haugabloggen fortalde først at prisen på agurkar hadde gått ned. No fortel mediene at agurkbønder tapar millionar fordi agurkkremmarane ikkje vidarefører prisnedsettinga. Mange ville nok gå så langt som å kalla dette reint agurkmisbruk.

Bilde av og cc-by cyclone bill

For tida får eg grønsakene mine frå snille, økologiske bønder som ikkje driv med kremmarverksemd. Agurkane me får er litt korte og tjukke, men passar utmerka til mitt føremål: Den perfekte brødskiva med agurk, tomat og majones.