Det finst jo så mange ord for foreldre. Gamlisar, fossil og trøyttingar er det vel helst ovkule tenåringar som seier. Me har ikkje nådd den fasen endå, her går det på variasjonar over mamma og pappa.
På tamil heiter det jo amma og appa, så dét er det den vesle keisarinna er blitt lært opp til å seie. Men ho går sine eigne vegar, også i orda. Me er blitt både ammi ("mamma" på nordindisk) og vappa ("pappa" for sørindiske muslimar), immi (veit ikkje) og appiau (ikkje her heller). Det er lett å tenka seg at dei søte små har endra foreldre-orda heilt av seg sjølv. Baby power! Barnestyrken er stor.
Eg kom på dette då eg las om elva Vamma. Vamma er sjølvsagt eitt av dei mange namna eg har hatt i det siste.
06 oktober 2008
05 oktober 2008
Needless, unthank, uturvande
Engelske stadnamn er merkelege. Ta, til dømes, denne vegen i Birmingham:
Namnet tyder "Uturvande smau". Og det ser ikkje so veldig turvande ut. Han er ein liten gang, med store bygningar på begge sider. At einkvan tykte at gangen ikkje turvtest, kan eg godt tru. Kunne det moglegvis ha skjedd at ein uheiderleg bymeistar hadde avgjort at vegen skulle byggjast, og at vegen fekk dette namnet av eit misnøgd, forfylgt folk, som hadde ingen annan måte å visa motsegna si?
Ei trist sanninga er at bak dei meste romantiske namna i England ligg ei kvardaglegs, keisam soge. I Nordvik, der eg ein gong budde, var det ei gate som heitte "Unthank Road". So flott, tenkte eg. Einkvan sa ikkje "takk" på ein høfleg nok måte, og folk vart so sinna at dei gav vegen eit slikt namn, for å minna alle om den forferdelege hendinga! Men nei, "unthank" er berre eit gamalt ord for nokon som budde ulovleg, og namnet viser til at garden som ein gong låg langs vegen var ulovleg teke i bruk.
Og det var ikkje annaleis med Needless Alley.
I William Hutton si bok, A History of Birmingham, som kom ut i 1783, fortel han om alle dei "nye" vegar som Birmingham hadde fått i dei siste åra. Ein av dei som var bygd mellom 1700 og 1731 er "Needless Alley." I kva for eit år denne vegen var bygd, og kvifor han fekk eit so merkeleg namn, seiar ikkje Hutton.
Men engelskmenn elskar å skriva bøker. I 1885 skreiv Thomas Harmann ei bok med ei heilt sjarmerande framside:
Og her fortel han at gata i opphav heitte "Needles Alley", fordi det var ein butikk der som selde knappar og nåler.
Pytt.
Namnet tyder "Uturvande smau". Og det ser ikkje so veldig turvande ut. Han er ein liten gang, med store bygningar på begge sider. At einkvan tykte at gangen ikkje turvtest, kan eg godt tru. Kunne det moglegvis ha skjedd at ein uheiderleg bymeistar hadde avgjort at vegen skulle byggjast, og at vegen fekk dette namnet av eit misnøgd, forfylgt folk, som hadde ingen annan måte å visa motsegna si?
Ei trist sanninga er at bak dei meste romantiske namna i England ligg ei kvardaglegs, keisam soge. I Nordvik, der eg ein gong budde, var det ei gate som heitte "Unthank Road". So flott, tenkte eg. Einkvan sa ikkje "takk" på ein høfleg nok måte, og folk vart so sinna at dei gav vegen eit slikt namn, for å minna alle om den forferdelege hendinga! Men nei, "unthank" er berre eit gamalt ord for nokon som budde ulovleg, og namnet viser til at garden som ein gong låg langs vegen var ulovleg teke i bruk.
Og det var ikkje annaleis med Needless Alley.
I William Hutton si bok, A History of Birmingham, som kom ut i 1783, fortel han om alle dei "nye" vegar som Birmingham hadde fått i dei siste åra. Ein av dei som var bygd mellom 1700 og 1731 er "Needless Alley." I kva for eit år denne vegen var bygd, og kvifor han fekk eit so merkeleg namn, seiar ikkje Hutton.
Men engelskmenn elskar å skriva bøker. I 1885 skreiv Thomas Harmann ei bok med ei heilt sjarmerande framside:
Og her fortel han at gata i opphav heitte "Needles Alley", fordi det var ein butikk der som selde knappar og nåler.
Pytt.
Abonner på:
Innlegg (Atom)