Kan mobiltelefon gagna menneske?

OK, før eg byrjar må eg forklara at eg hatar mobiltelefonar. Eg avskyr dei. Me har ein stor, sterk, beisk fiendskap mot kvarandre. Men...

Eg høyrde akkurat om ein kokk som skulle ta ut nokre bananar. Men han visste ikkje at ein fæl ulovleg innvandrar hadde snike seg inn med bananane. Ja, det var ein edderkopp som gøymte seg blant bananane og låg i vent... og den stakkars kokken blei biten. Edderkoppen sprang vekk og prøvde å forsvinna, men kokken var fortare. Han drog ut mobiltelefonen sin med ein gong og tok eit bilete av den flyktande edderkoppen.

Og det var bra. Edderkoppen var av ein type som er enno farlegare enn den svarte enkja. Hadde legane ikkje hatt biletet, kunne dei ikkje klarte å lækja kokken i tid.

Eg ville ikkje tenkt det, men mobiltelefonar kan turvast av og til. Bæh.

Saman kan me redda verda

Me skal ha parlamentsval her i England om ei veke, og me har byrja å få postkassa full av annonsar frå dei store og små politiske partia, som vil minna oss om kor snille dei er og kvifor me bør røysta for dei. Men i dag fekk me ein annonse som var litt... forskjellig. Eit parti som kjenner vegen til ei tryggare, krimfri framtid, der ingen skal vera arbeidslause og alle skal leva utan angst, otte eller uro. Ei tid av vennskap og snillskap, med reine gater og reinare miljø. Og korleis skal dei få alle desse til å skje? Framleggjinga deira er ganske enkel - gjer kannabis lovleg, og England skal verta ein utopi.

Dei forklarer ikkje akkurat korleis alle desse kjem til å skje med kannabislegaliseringa, men Ho som Herskar i Huset og eg trur at me har forstått idéen deira:

1. Arbeidsløyse: Alle arbeidslause menneske skal få arbeid som kannabisdyrkar.

2. Krim: Gratis kannabis for alle dei misnøgde, som skal gjera dei meir rolege og glade. Det auker òg etterspurnad for kannabis, som tyder at meir arbeidslause kan få jobb som kannabisdyrkarar.

3. Eit vennlegare og snillare samfunn: Eigentleg ein kjempesnedig idé. Alle usosiale, furtne menneske skal ha plikt til å bruka ein vekeskvote av kannabis, som staten skal gje dei. Voila! Ingen surmulande sinnatagg i samfunnet, og enno meir krav for kannabis og kannabisdyrking!

So, om du vil bu i ein utopi må du berre røysta for kannabislegaliseringsforbundet.

Flittig som ein...

Eg gjekk for å lesa i dag, saman med dei små. Det var varmt i vêret og eg trur kanskje hovuda deira var litt slappe, i alle fall gjorde dei fleire feil enn vanleg. Men det blei inga grining, og det var kjekt, som vanleg.

Då eg skulle til å setja i gang med «problembarnet», jenta som bare vil snakka og ikkje lesa, såg eg ein maur på armen min. Eg viste han til jenta, og me blei einige om å ta han med ut. Først måtte han sjølvsagt gå over på hennar hand, noko som var lettare sagt enn gjort, men me fekk det til. Så gjekk me til ei ytterdør, som heldigvis var nær, og ho mista mauren på bakken.

«We saved an ant!» sa ho til dei første ho møtte.

Eg veit ikkje om det er rett, men eg trur ho las betre enn vanleg etterpå.

Skrivemåtar

Montreal kommune har ei ny og svært interessant webside som er laga for dei evneveike. Dei bruker ein forskjellig måte å stava fransk, slik at det blir meir fonetisk og lettare å lesa. Til dømes, dei første orda på sida er: "Se sit s'adrês o pêrsone ki on dê z’inkapasité intélêktuêl". Det blir interessant å vita om det er basert på Quebec-fransk eller "standard" fransk.

Habemus papam!

Pave Benedict XVI. Bæh - han skulle følgd i fotspora til forgjengarane sine. Etter to John Paul-ane var det på tida dei andre to Beatleane fekk sin tur. Men Pave George Ringo I har me dessverre ikkje. Synd.

Ja, det er nyttårsdagen

புத்தாண்டு வாழ்த்துகள் og godt nyttår til alle! Me tamilar trur at slik det går denne dagen skal det gå resten av året, og eg hadde derfor mange gode føremål for dagen. Stå opp tidleg, laga mat for familien, fiksa vaskemaskinen, mala over det stygge kryddeflekker i kjøkkenet, vert medlem i lokale frivilligarbeid - det vil sei, gjer alt som ein arbeidsam ung mann vigd til familien og samfunnet må gjera.

Men det skjedde ikkje. Eg skrudde på radioen og NRK hadde interessante programmar på utanlandssendinga, og sola skinte så varmt at eg måtta nyta henne litt, og då eg byrja å rydda fann eg ei fin bok som eg ikkje hadde lese i ganske lenge og så måtte eg lesa henne litt... og så vart dagen slutt. Mykje glede, men eg gjorde ikkje noko av det eg hadde planlagd. Ja vel, det vert ikkje så verst viss det går slik heile det nye året.