17. mai-toget mitt gjekk

Slemme, nøyaktige datamaskinar har gitt meg ein del rekningar for for seint leverte biblioteksbøker i det siste, så eg var glad då eg hadde fått ein enkel leveringsdato å hugse: 17. mai! Den er det umogleg å få i Norge, tenk på det.

Bøkene eg skulle levera var lånte i Norvik, altså måtte eg ta toget dit. Engelsk 17. mai-tog, med andre ord. Eg hadde tenkt å dra nokså tidleg - men Oski sa «skal me ikkje ha te?», og så hadde me det.

Så fann me ut at me skulle eta litt, eg laga lønsj som var ganske så god, med masse krydder. Deretter pusla eg litt med isolering av kjøkkenveggane, og kokte litt kaffi. Så såg eg på kloka.

Hjelp! Dagen var alt på hell! Siste toget var gått, i alle fall viss eg ville koma til Norvik før biblioteket stengte, og ikkje ville springa for å nå det. Skulle eg droppa kaffien og dra på meg joggeskoa? Eg debatterte det i full fart med Oski. Som fornuftig spurde kor mykje eg ville skylda biblioteket om eg lot vera å levera bøkene. Det var 20 pence.

Så, sidan eg er skolert i økonomisk tenking gjorde eg eit overslag. Er det verdt 20 pence for meg å drikka eit par koppar god kaffi? Er det verdt 20 pence å ikkje måtta springa for å nå toget? Svara er ja, men i tillegg sa Oski at han kunne ta bøkene med til Norvik i morgon, sidan han skulle dit nokså tidleg, men ikkje altfor tidleg. Eg har med andre ord spart ein heil returbillett! Og eg drakk god kaffi.

Sumer is icumen in

Whan that Aprill with his shoures soote the droghte of March hath perced to the roote, då byrjar alle fugleflyktningane å koma tilbake til Englands vakre strender og vatn (utan visum, men Michael Howard har ikkje lagt merke til dei enno).

Me høyrer fuglesong kvar morgon no. Mange forskjellige songar som eg, meir vant med tropiske fuglar, ikkje kjenner. Songane er mjuke, søte og melodiske og fuglane høyrest glade og lystige ut. Men...

På 90-talet blei traffikkbråket i London-området så høgt at fuglar ikkje kunne bli høyrt av makane sine. Så måtte dei òg syngja høgare og høgare. Jo høgare bråket blei, jo høgare song dei. Men traffikkbråket berre veks og veks, og det verker slik at dei stakkars fuglane verkeleg må skrika i dag for å bli høyrt. Dei har no masse problem med hoste.

Ja vel, det gjev ei ny tyding til den gamle engelske songen "sumer is icumen in, lhude sing cuccu". "lhude", riktig nok. Berre i England...

Hast

I dag fann eg ut at eg kan nå togstasjonen på under seks minutt viss det tarvst.

Det er godt å vita slike ting.

God påske!

Det var påske i helga. Det visste de kanskje ikkje? Men ortodokse kristne feira han då. Mange av dei braut den vegetariske fasten, som dei hadde halde i femti dagar, og jafsa i seg kjøt. Til eit slikt lag var eg og Oski inviterte. Det var ganske morosamt å sjå korleis verten danderte kilovis med grillkjøt på eit bord, før han så grilla nokre bleike vegetarburgarar for oss (ikkje for dét, slike burgarar er faktisk ganske gode).

Det viste seg at gresk påskefeiring - for det var dét det var - er omtrent som ei norsk julaften. Bortsett frå at ho vert halden om våren, og ein er ute, og det er ingen presangar - men, matinnstappinga er den same.

Og raudfargen går igjen. Raudfarga egg i ei stor skål. Det såg lekkert ut, og sjølv om eg ikkje er så glad i egg gjorde skalfargen dei mykje meir spennande å eta.

Sidan dei hadde ein del, fekk me med eit par ekstra egg heim. Oisann. Heldigvis held kokte egg seg ganske lenge.