Agurkauge

Agurknytt er faktisk ganske spennande. Haugabloggen fortalde først at prisen på agurkar hadde gått ned. No fortel mediene at agurkbønder tapar millionar fordi agurkkremmarane ikkje vidarefører prisnedsettinga. Mange ville nok gå så langt som å kalla dette reint agurkmisbruk.

Bilde av og cc-by cyclone bill

For tida får eg grønsakene mine frå snille, økologiske bønder som ikkje driv med kremmarverksemd. Agurkane me får er litt korte og tjukke, men passar utmerka til mitt føremål: Den perfekte brødskiva med agurk, tomat og majones.

Sumer is icumen in

Whan that Aprill with his shoures soote the droghte of March hath perced to the roote, då byrjar alle fugleflyktningane å koma tilbake til Englands vakre strender og vatn (utan visum, men Michael Howard har ikkje lagt merke til dei enno).

Me høyrer fuglesong kvar morgon no. Mange forskjellige songar som eg, meir vant med tropiske fuglar, ikkje kjenner. Songane er mjuke, søte og melodiske og fuglane høyrest glade og lystige ut. Men...

På 90-talet blei traffikkbråket i London-området så høgt at fuglar ikkje kunne bli høyrt av makane sine. Så måtte dei òg syngja høgare og høgare. Jo høgare bråket blei, jo høgare song dei. Men traffikkbråket berre veks og veks, og det verker slik at dei stakkars fuglane verkeleg må skrika i dag for å bli høyrt. Dei har no masse problem med hoste.

Ja vel, det gjev ei ny tyding til den gamle engelske songen "sumer is icumen in, lhude sing cuccu". "lhude", riktig nok. Berre i England...

Kan mobiltelefon gagna menneske?

OK, før eg byrjar må eg forklara at eg hatar mobiltelefonar. Eg avskyr dei. Me har ein stor, sterk, beisk fiendskap mot kvarandre. Men...

Eg høyrde akkurat om ein kokk som skulle ta ut nokre bananar. Men han visste ikkje at ein fæl ulovleg innvandrar hadde snike seg inn med bananane. Ja, det var ein edderkopp som gøymte seg blant bananane og låg i vent... og den stakkars kokken blei biten. Edderkoppen sprang vekk og prøvde å forsvinna, men kokken var fortare. Han drog ut mobiltelefonen sin med ein gong og tok eit bilete av den flyktande edderkoppen.

Og det var bra. Edderkoppen var av ein type som er enno farlegare enn den svarte enkja. Hadde legane ikkje hatt biletet, kunne dei ikkje klarte å lækja kokken i tid.

Eg ville ikkje tenkt det, men mobiltelefonar kan turvast av og til. Bæh.

Habemus papam!

Pave Benedict XVI. Bæh - han skulle følgd i fotspora til forgjengarane sine. Etter to John Paul-ane var det på tida dei andre to Beatleane fekk sin tur. Men Pave George Ringo I har me dessverre ikkje. Synd.

moi et mon dégrin

Ein ting som eg er veldig flink til er å laga mondegrinar.

*****
For dei som ikkje kjenner ordet: Ein mondegrin (mi norskifisering av engelsk 'mondegreen') er ein song som ein mishøyrer på ein morosam måte. Ordet sjølv har ein interessant historie. Det var oppfunne av ein veldig namngjeten engelskmann (så namngjeten faktisk at eg aldri kan hugsa namnet hans). Då han var unge hadde han ein utlending til barnejente (ho var frå det fjerne Skottland), og ho likte å syngja songar frå det vilde, utemde landet. Ein av dei sat fast i hugsen hans. "The Bonny Earl of Moray" heitte denne, og var slik:

Ye highlands and ye lowlands, O where hae ye been
They hae slain the bonnie earl of Moray, and Lady Mondegreen

Så romantisk og poetisk, tenkte han. Ei uredd ung dame, som døydde med mannen sin. Men etter at barnejenta hadde drege sin veg, visste han at dei var dei einaste orda som han hugsa. Han byrja å leita etter songen, og ein vedunderleg dag kom han på ei bok av skotske songer. Han åpna boka, glad og ivrig, og las orda... men livet hadde hjartelaust lurt han. Fordi han hadde høyrt songen feil. Der i boka stod dei ekte orda:

They hae slain the bonnie earl of Moray, and laid him on the green

Ingen romantiske damer, ingen tragiske daude. Berre ein vanleg, blodig borgarkrig.

Men han ville ikkje la Lady Mondegreen bli gløymt så lett. Derfor vaks han opp, blei namngjeten (vel...), og så skreiv han om den uredde dama frå barndomen sin. Og det verka, for no har ho blitt eit ord, og skal aldri bli gløymt.

*****
Av og til har eg byrja å tru at eg var han fødd på ny fordi eg har aldri sunge ein song heilt rett, og det har gjeve vennene mine mange ugløymande morosame dagar. Spesialt når eg prøver å snakka om engelske songer som eg liker. Ta, t.d., Boney M sin song "Rivers of Babylon" der dei syng "How shall we sing the Lord's song in a strange land?" 'A strange land??' Kva betyr det?? Eg har alltid sunge songen slik "How shall we sing the Lord's song in Australia". Now det er heilt forståeleg!

Og ta også den 60s songen, "my boyfriend's back", der ho vitrar den ormeaktige gutten "You better cut out like the devil." I min versjon fordømmer ho han: "You baked a cutlet with the devil!" Mykje betre, ikkje sant vel?

(Viss de har eigne mondegrinar kan de godt kommentera!)