Eg gjekk for å lesa i dag, saman med dei små. Det var varmt i vêret og eg trur kanskje hovuda deira var litt slappe, i alle fall gjorde dei fleire feil enn vanleg. Men det blei inga grining, og det var kjekt, som vanleg.
Då eg skulle til å setja i gang med «problembarnet», jenta som bare vil snakka og ikkje lesa, såg eg ein maur på armen min. Eg viste han til jenta, og me blei einige om å ta han med ut. Først måtte han sjølvsagt gå over på hennar hand, noko som var lettare sagt enn gjort, men me fekk det til. Så gjekk me til ei ytterdør, som heldigvis var nær, og ho mista mauren på bakken.
«We saved an ant!» sa ho til dei første ho møtte.
Eg veit ikkje om det er rett, men eg trur ho las betre enn vanleg etterpå.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar