Hvor er kakelinna? spør ein i Vestfold. Vel, svaret er nok... i vest. Både på Sørvestlandet og her på Dei britiske øyane har den harde sprengkulda tødd veldig opp, frå ein typisk norsk vinter til ein typisk norsk vår. Me stavrar oss fram på is, som det ikkje burde forbausa nokon at det er mykje av på dei umåka fortaua, og ser på smeltevatnet som drypp. Faktisk har me fått ta dette vatnet svært grundig i augesyn.
Plipp, plipp, sa det på kjøkkenet vårt, som eit ekte obstfelderdikt. Taket heldt godt under snøen, men viste seg å ikkje vera fullstendig tett for vatnet han blei til etterpå. Ved vindauget og døra ut blei det danna små pyttar som viste at, ja, her var det verkeleg snøsmel på gang.
Dryppinga slutta heldigvis at me fjerna resten av snøen frå taket, så då er det mogleg me kan baka litt på kjøkkenet. Sånn for å få litt meir linne, meiner eg. Og så må me forska på de underlege engelske orda soffit og fascia, som begge har noko med takrenner å gjera, og finna ut kva me har å fiksa.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar