For dei fleste kunne det ha vore heilt vanleg, men det var ikkje slik for meg. Det var ein gong då eg mislikte ideen om bloggar, og mislikte dei som blogga om vanlege ting. Det er så mange viktigare ting i verda, sa eg, så mange viktige saker som me kan tenka på og snakka om og til og med filosofera om! Kvifor lèt folk tida forfalla med bloggar då?
Men etter som tida gjekk kom eg på eit lite problem. Eg byrja å lika å lesa bloggar. Det var noko sjarmerande med det daglege skriveriet eg las der. Og jo meir eg las, jo meir byrja eg å ynskja å ha min eigen blogg.
Og her er eg. I blogger. Med min blogg. Der eg skal snakka om daglige og vanlege ting, når eg har tida til det. Fordi vanlege ting kan også vera herlege.
Våre liv, så kjære,
tek sine eigne baner
som båtar av siv
på ei flod som brusar mot båar
i det kalde regnet
som fell frå himmelen
broten av lynet
og så setter me ikkje pris på det opphøgde
og hæder ikkje det enkle
frå purananuru dikt 192
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar